Werkstress

Werkdruk, tijdsdruk, prestatiedruk... allemaal vormen van werkstress waar mensen dagelijks last van kunnen hebben. Stress wordt ervaren wanneer mensen iets niet kunnen of niet willen, maar het toch moeten. Of dit nu van henzelf moet of van anderen, zoals de manager, de partner, de klant, maakt daarin niets uit. Daarom zegt iedereen die overspannen of opgebrand is hetzelfde, namelijk dat ze maar één ding willen: "even niets moeten". Eenmaal in de burn out, voelt alles dan ook als teveel. Zelfs  kleine, alledaagse taken zoals boodschappen, stofzuigen of de administratie doen, kunnen voelen als hoge bergen waartegen wordt opgezien. 

Als de eisen van een situatie groter zijn dan onze mogelijkheden om eraan te voldoen, ontstaat het gevoel van onmacht. Bij werkstress gaat dit precies zo. Niet het werk zelf is het probleem, maar wel als de hoeveelheid werk niet past in de hoeveelheid tijd, middelen of mogelijkheden. Als de taak wel gedaan moet worden, terwijl daar eigenlijk geen ruimte voor is.

Hoewel we stress kunnen ervaren op alle levensgebieden die eisen aan ons stellen, is de werkplek een veelgehoorde plaats waar stress wordt ervaren. De voetballer die van elf meter 'moet' scoren, de deadline die gehaald 'moet' worden, de bedden in het verpleeghuis die nog 'moeten' worden verschoond. Onze werkplek stelt eisen aan ons, en de wijze waarop wij aan die eisen kunnen beantwoorden, bepaalt hoe wij ons daar bij zullen voelen. 

Als de eisen en de mogelijkheden niet op elkaar aansluiten, kun je twee dingen doen. Je kunt de werksituatie aanpakken en de eisen van het werk proberen te veranderen, óf je kunt de eisen die je aan jezelf stelt onder de loep nemen. Beide is belangrijk, maar de meeste invloed heb je over de wijze waarop jezelf denk en kijkt naar jezelf en je werk.